Wpadliście sobie w oko na parapetówce u znajomej i teraz wybieracie się na pierwszą randkę. Idziecie do restauracji, patrzycie sobie w oczy, czujecie w brzuchu motylki, jecie smaczną kolację przy świecach i lampce wina. Wszystko jest jak we śnie, dopóki nie przychodzi do płacenia…

Kwestia płacenia za randkę jest sporna i problematyczna, lecz utarło się (zgodnie z zasadami etyki), że to mężczyzna pokrywa koszty. Jednak należy pamiętać, że kobieta nie powinna liczyć, iż mężczyzna odtąd zawsze będzie za wszystko płacił. Na którejś z kolejnych randek kobieta powinna wyjść z inicjatywą, że tym razem to ona pokryje koszty. Do niej należy również uregulowanie rachunku wówczas, gdy podczas randki zaproponuje kolejną atrakcję, np. po kolacji kilka drinków w innym lokalu.

Nie wszyscy faceci są chętni do płacenia, jednak na pewno większość. I tej większości nie można odmawiać, ponieważ oni w ten sposób chcą zaprezentować się z dobrej strony i zapewnić kobietom, że przy nich niczego im nie zabraknie. Chyba, że sytuacja jest odwrotna – to kobieta zaprasza na randkę – wtedy ona powinna zaproponować pokrycie kosztów spotkania.

Totalnym faux pas ze strony kobiety będzie, jeśli, wiedząc o nienajlepszej sytuacji finansowej faceta, zaproponuje opłacenie randki. To ugodzi mężczyznę, któremu zrobi się po prostu wstyd. Faux pas mężczyzny będzie natomiast brak zamiaru zapłaty.

Dobrym rozwiązaniem może być podział rachunku, jednak taka propozycja musi wyjść od kobiety, czemu sprzyjają spontaniczne sytuacje. Randka, która z restauracji przenosi się na lody, a później – pod wpływem chwili – na imprezę, to dobra okazja, aby partner mógł zapłacić za jedne atrakcje, a partnerka za inne, niekoniecznie po połowie.

Niezależnie od tego, kto wyciąga kasę, niedopuszczalnym jest oczekiwać czegoś w zamian. Jeśli jedna osoba płaci, nie może wymagać za to np. kolejnej randki lub rozwoju znajomości.