Mówi się, że przyjaźń damsko-męska nie istnieje. A jednak uważam, że jest ona możliwa, aczkolwiek dla wielu bardzo trudna. Pod pierzynką czystej przyjaźni zwykle kryje się erotyczne ziarno.

Tak naprawdę istnieje wiele przyjacielskich par damsko-męskich, które walczą ze swoimi emocjami oraz seksualnymi pokusami. Bywa, że jest to bardzo trudne i może być różne w skutkach. Kiedy dochodzi do „przyjacielskiego” seksu, relacje zmieniają się diametralnie i niestety, mogą nawet przyjaźń zniszczyć. Dzieje się tak wtedy, gdy przyjaciele często myślą o sobie w kategoriach seksualnych, choć o tym nie mówią. Widzą w sobie piękną płeć, piękne ciało, pewną pokusę. Może wtedy dojść do czegoś na kształt tzw. „efektu Zeigarnik”, czyli sytuacji, w której pamięć o niewykonanej czynności (tutaj o seksie z przyjacielem) motywuje nas do jej zrobienia. Wiemy, że jest coś, co chcielibyśmy zrobić, ale nic z tego nie wynika, nic nie robimy – a to wytwarza w nas silną energię.

Co wtedy robić? Zawsze w bliskich relacjach dobra jest szczera rozmowa, która rozładowuje napięcie, sprawia wszystko jasnym i nierzadko likwiduje problemy. Warunek jest jeden: prawdziwa przyjaźń. W płytkich relacjach koleżeńskich, gdzie partnerzy nie są ze sobą zawsze szczerzy, znają się od niedawna lub nie istnieje między nimi nić porozumienia, rozmowa może się nie udać. Jednak w razie głębokiej i starej znajomości na pewno znajdzie się jakieś rozwiązanie, uporządkują się myśli i oczyści się umysł. Oczywiście myśląc w kontekście seksualnym o kimś, o kim nie powinniśmy tak myśleć, chcemy to zataić i absolutnie o tym nie wspominać. Rozmowa faktycznie nie jest prosta, ale jednocześnie okazuje się bardzo ważna. Dlatego lepiej jej nie odwlekać, gdyż emocje się kumulują i potęgują; i z każdym dniem może być tylko coraz trudniej. Inaczej sytuacja wygląda, kiedy zamiast długotrwałych myśli pojawia się jedno-, kilkurazowy przebłysk. Jeżeli wiemy na pewno, że napięcie nie rośnie i utrzymuje się na niskim poziomie, może warto spróbować o tym po prostu zapomnieć.

Jak? Są na to różne sposoby, bardziej lub mniej przyjemne; na przykład częste monotonne działania (sprzątanie szafy, czyszczenie wszystkich domowych okien itp.). Takie zmagania mogą pomóc przepędzić także te obsesyjne myśli. Można również zastosować terapię polegającą na wzbudzeniu u siebie silnej niechęci erotycznej. Wystarczy wyobrazić sobie żenującą sytuację: taką, która bynajmniej nie będzie podniecająca.

Można na różne sposoby radzić sobie z niechacianymi emocjami. Skuteczne bywają wspólne imprezy połączone z tańcem, w którym można dać upust swojej rozszalałej energii. Rytmika, ruch, sporadyczny „przypadkowy” dotyk mogą sprawić, że w pewnej części zaspokoi się swoje instynkty.

Niektórzy decydują się na rozmowy. Jednak nie takie, jakie sugerowałam wyżej, a raczej na rozmowy głębsze, osobiste, nasycone entuzjazmem, żarem i emocjami. Czasami warto porozmawiać o zbliżeniach fizycznych, o swoich doświadczeniach itp. Taka rozmowa bardzo łatwo może prześliznąć się w „czubienie” i niewinne flirtowanie. Może okaże się, że to właśnie wystarczy?

A może jednak zdecydować się na seks? Może tak, a może nie – to zależy od tego, czy zależy nam na przyjaźni. Niestety nie można zjeść ciastka i mieć ciastko. Przyjaźń skonsumowana może się skończyć lub przerodzić w coś innego (jeśli w ciekawy i zdrowy związek to nie byłoby źle), a szkoda byłoby tracić coś, co budowało się przez lata. Między przyjaźnią damsko-męską a fascynacją seksualną istnieje cienka granica, której przekroczenie może kończyć się zniszczeniem wartości. „Efekt Zeigarnik” przestaje istnieć, a często to właśnie on stanowi siłę napędową przyjaźni.

Aby wyzbyć się uporczywych myśli, należy przede wszystkim zastanowić się nad całą sytuacją: z czego wynika, do czego zmierza itp. Jeśli łączy nas prawdziwa przyjaźń, seks nie zdziała raczej niczego dobrego i tego się trzymajmy.