Jak napisał Paulo Coelho w jednej ze swoich książek, „uczucie samotności potężnieje, kiedy próbujemy mu się sprzeciwiać, a słabnie, kiedy najzwyczajniej w świecie je ignorujemy”. I tak jest rzeczywiście: kiedy godzimy się na rozstanie z partnerem i tym samym samotność, złe uczucia z czasem mijają. Osamotnienie może nam towarzyszyć tylko na początku, choć często jest to wyłącznie strach przed samotnością. Z tego lęku wielu ludzi tkwi w toksycznych związkach pozbawionych miłości tylko po to, by nie musieć żyć w pojedynkę.

Zwłaszcza kobiety boją się rozstań, nawet wówczas, gdy związek jest daleki od ideału. Myślą, że lepiej jest udawać, że wszystko gra, niż doświadczać życia bez kogoś bliskiego. Czasami strach przed rozstaniem przeradza się w obsesję. Wtedy coraz bardziej boimy się rozstania, stajemy się więc rozdrażnieni, coraz więcej się kłócimy, zbliżając nas do rozstania, które spędza sen z powiek. Powstaje błędne koło, w którym czasami tkwimy latami. Relacje w takim związku nie są zdrowe, lecz jesteśmy uzależnieni i nie potrafimy ich zerwać.

Wiążąc się z kimś, z czasem utwierdzamy się w przekonaniu, że trudno byłoby żyć bez drugiej połówki. Myślą tak zwłaszcza kobiety, którym wydaje się, że bez mężczyzny nie będą mogły poradzić sobie z codziennością (mimo, że przed związaniem się z facetem radziły sobie świetnie) lub, że nie znajdą już nikogo, z kim mogłyby żyć. A jednak samotność nie oznacza osamotnienia – brak mężczyzny to nie brak innych ludzi. Mając rodziny, przyjaciół oraz znajomych, możliwe jest już bardzo szybkie pozbieranie się po upadku, a czasami nawet rozwinięcie skrzydeł, które dotąd były skulone.

Życie w niesatysfakcjonujących związkach czasem wiąże się również z nieświadomością. Partnerzy myślą, że kłótnie to nic złego, że pojawiają się one w każdym związku, a brak namiętności to tylko naturalna kolej rzeczy w związkach o długim stażu. Bardzo ważne jest właśnie odrzucenie takiego błędnego myślenie, ponieważ jeśli jest źle, na pewno może być lepiej. Taka świadomość pozwoli przynajmniej wziąć pod uwagę rozstanie. Jeśli okaże się ono niekonieczne, takie przemyślenia być może pomogą chociaż na chwilę się zatrzymać i przyjrzeć wspólnym relacjom.