Kiedy widzimy na ulicy bądź w telewizji puszystą kobietę, to albo jako taką, która mimo wszystko siebie lubi i jest bardzo wesoła, albo jako taką, która na ten temat nic nie mówi, ponieważ tusza jest tym jej przymiotem, który wprawia ją w straszne kompleksy. Zastanawiałaś się kiedyś, jak mogą czuć się takie osoby? Zwykle niepotrzebnie są one dyskryminowane przez media oraz opinię publiczną: w serialach pożądana sylwetka to 90/60/90 przy wadze 50 kg, na wybiegi mogą się dostać same bardzo szczupłe dziewczyny o wzroście co najmniej 170 cm, a rekruterzy wybierają na stanowiska tego, kto nie tylko jest kompetentny, ale także dobrze wygląda, bo w końcu reprezentuje firmę.

- Podziwiam tych celebrytów, którzy mimo swoich naddanych kilogramów są na tyle pewni siebie, żeby występować publicznie. Ja tak nie mam, absolutnie się sobie nie podobam i codziennie zatruwa mi to życie. – wyznaje nam Ania, 25-letnia mieszkanka Warszawy. Uważa, że nie daje sobie ze wszystkim rady i duża część jej kłopotów spowodowana jest problemami z nadwagą. – Zawsze taka byłam i choć odchudzałam się już chyba dwadzieścia razy, nigdy mi się nie udało. Raz motywował mnie chłopak i było nieco łatwiej. Jednak udało mi się zrzucić tylko 2 kg i to po długim czasie. Bartek stracił cierpliwość i mnie zostawił. Dzisiaj widuję go czasami z około 50-kilogramową Natalią z sąsiedniej wsi.

Jagoda ma inny problem: sama nie dopuszcza do siebie facetów, bo uważa siebie za bardzo nieatrakcyjną.

- Jak można mieć poczucie własnej wartości, kiedy się waży 77 kg przy wzroście 165 cm? Do tego dochodzi brak talii, bo cały tłuszcz zalega mi w brzuchu. Nikt mnie nigdy nie zechce, a i ja sama nie wyobrażam sobie, żebym miała spędzić noc z facetem BEZ UBRANIA. Ja nawet w luźnych ciuchach nie czuję się komfortowo. – przyznaje Jagoda. Ma ładną twarz, kończy dobre studia i ma niezwykłe poczucie humoru. Tyle że się sobie zupełnie nie podoba i nie może nic z tym zrobić, podobnie jak warszawianka Agata.

- Długo szukałam pracy. Na CV miałam zdjęcie samej twarzy, która nie zdradza mojej tuszy, więc zapraszali mnie na rozmowy. Jednak kiedy tylko wchodziłam do biura na spotkanie w cztery oczy, większość rekruterów zatrzymywała na mnie skonsternowany wzrok, a dwa razy nawet powiedziano mi nawet, że barierą do zatrudnienia mnie jest właśnie moja nadwaga. W sklepie z odzieżą musiałabym być reprezentatywna, aby zachęcać ludzi do kupna. Podobnie w pracy biurowej: sekretarka nie może być gruba, jest przecież wizytówką firmy…

Zarówno Agata, Jagoda, jak i Ania niejednokrotnie próbowały się odchudzić, jednak nie zawsze jest to łatwe. Często za nadwagę odpowiadają hormony, choroby, geny itd., a z tym niełatwo jest walczyć. Natomiast warto powalczyć czasami ze swoimi uprzedzeniami, ponieważ każda osoba może być wartościowa, niezależnie od wyglądu. A miłość należy się każdemu człowiekowi.